Fotografie is in de afgelopen jaren flink veranderd, van vakmanschap naar doe het zelf. De technologische revolutie die nu al een aantal jaren duurt heeft er toe geleid dat fotografie snel, eenvoudig en vrijwel gratis is. Je kunt tenslotte prachtige foto’s met je mobiele telefoon maken en je hoeft het niet eens af te drukken. Vroeger gingen we met het volgeschoten fotorolletje naar de dichtstbijzijnde fotograaf om deze te laten ontwikkelen. En een paar dagen later kon je je foto’s in spanning ophalen, en gespannen was je wel, want je had geen idee of de foto’s waren gelukt. De generatie die nu opgroeit en sowieso over niet al te lange tijd wordt geboren, zullen zich afvragen bij het lezen van deze tekst: “fotorolletje”? Wat is dat? “Een paar dagen wachten”? Waarom?! “Niet weten of de foto is gelukt”? En een paar generaties verder in de toekomst, zal de jeugd zich afvragen waarom je überhaupt foto’s afdrukt. Je kunt toch gewoon je foto op holografische wijze vertonen? Ok, foto holografie is misschien wel een beetje te ver in de toekomst gedacht en misschien zeer onrealistisch (tijd zal het uitwijzen) maar het mag een duidelijk verhaal zijn: fotografie heeft een flinke ontwikkeling gekregen.
Toch pleit ik voor (verrassend) de ouderwetse manier van foto ontwikkeling, een pure vakmanschap. En de spanning die je ervaart terwijl je foto met de seconde een duidelijkere afbeelding vertoont. Een bepaalde spanning die alleen de echte vakmanschap fotografen zullen beamen. Wellicht zijn deze allemaal van de wat oudere generatie of wellicht zijn er toch wat jongeren die deze vorm van fotografie kunnen waarderen.
